Heb uw naasten lief gelijk uzelf…

Ik erger mij aan het egoïsme dat veel mensen ten toon spreiden. Die ergernis was voor mij al eerder de aanleiding voor een andere column “Dicht bij jezelf blijven, bestaat dat eigenlijk wel?” en geeft mij nu opnieuw de aandrang om mijn mening hierover te ventileren. In alle eerlijkheid, ook naar aanleiding van een lezing van NLP-goeroe Erik Schneider.

Veel mensen zijn geneigd hun eigen belangen voorop te stellen. Dat wil zeggen, de dingen waarvan zij op dat moment denken dat het in hun belang is, want op een later moment is dat belang misschien al lang weggeëbd. Dat gedrag wordt aangemoedigd door een heel legertje zelfhulpboeken en nog een groter veelvoud aan coaches, die allemaal beweren dat je eerst goed voor jezelf moet zorgen, voordat je voor een ander kunt zorgen. Zodat je zelf toch niets tekort komt aan eigenliefde, je eigen geluk onder controle houdt en je van niemand afhankelijk hoeft te zijn. Nou is zelfacceptatie een belangrijke waarde, die maar weinig mensen echt beheersen, maar naar mijn idee is het de verkeerde weg om te beginnen met zelfacceptatie en dan de illusie te hebben dat wanneer je dat eenmaal hebt, je dan wel wat voor een ander kunt betekenen. Wat als je die zelfacceptatie maar niet onder de knie krijgt, dan staat de omgeving dus ook al die tijd in de kou? Is het ook niet gewoon een excuus om niet bezig te hoeven zijn met de ander?

De denkfout die naar mijn idee wordt gemaakt is dat er vertrokken wordt vanuit het brein in plaats van vanuit het hart.

Het brein is de zetel van het verleden. Het is de centrale computer, waar alle gegevens, ervaringen en informatie uit de omgeving worden opgeslagen en verwerkt tot een samenhangend geheel. Het brein maakt vanuit het verleden kansberekeningen voor de toekomst. Als je een paar keer bedrogen bent door iemand, leert je brein je dat je mensen niet te snel moet vertrouwen. Als mensen je in de kou hebben laten staan toen je iemand nodig had, leert je brein je dat anderen niet voor jou zullen zorgen. En dat je dus maar beter voor jezelf kunt zorgen. Kansberekening van het brein, gebaseerd op ervaringen uit het verleden.

Het hart is de zetel van de toekomst. Het hart staat voor openheid, (naasten)liefde, bezieling, bevlogenheid, drijfveren. Denk maar aan uitdrukkingen als: ‘je hart open stellen’ ‘waar het hart van vol is…’ ‘het hart op de juiste plek hebben’ ‘mijn hart gaat uit naar…’. Levensdoelen en bezieling starten vanuit het hart. Die liefde voor het leven krijgt zijn betekenis in het delen met anderen. Ik denk dat iedereen wel kan aanvoelen dat niemand als levensdoel zal hebben om lekker in zijn eentje gelukkig te worden. In elke drijfveer zit een sociaal aspect, je wilt iets toevoegen dat betekenis heeft voor anderen. Iets waarmee je anderen, en daarmee ook jezelf, gelukkig zal maken. Door (liefde) te geven, ontvang je (liefde) terug.

We leven in het nu en moeten een balans zien te vinden tussen verleden en toekomst, tussen brein en hart. Tussen angst en vertrouwen. Ik geloof erg in de uitdrukking: je oogst wat je gezaaid hebt, je krijgt terug wat je geeft. Zolang je weinig te geven hebt zul je weinig terug ontvangen en zal je brein dus alsmaar bevestigd worden in het idee dat je maar vooral goed voor jezelf moet zorgen, omdat anderen het niet voor jou zullen doen. Terwijl jij dus zo goed bezig bent met voor jezelf zorgen en te leren van jezelf te houden (puur werk van het brein!!) beteken je weinig voor anderen en zal er weinig bij je terug komen.

Als je veel geeft zal je onherroepelijk verliezen lijden, want je krijgt nooit direct 1 op 1 terug wat je geeft. Maar geven, echt geven, naastenliefde geven, daar krijg je uiteindelijk vele malen meer voor terug, omdat je iets hebt betekend voor anderen, en dat is wat jouw hart gelukkig maakt.

Betekent dat dan dat je maar niet meer goed voor jezelf moet zorgen? Natuurlijk niet, je moet tegelijkertijd ook goed voor jezelf zorgen. Je hoeft jouw energie echt niet te steken in de dwingelarij van een ander, je hoeft niet je eigen behoeften te negeren om maar de hele tijd die van een ander te vervullen. Maar daar waar zorg en aandacht voor elkaar is, daar worden mensen gelukkig. Niet op dat onbewoonde eiland in de Stille Zuidzee. 

Interesse in een midweek arrangement bezinning in de Belgische Ardennen?
Mail of bel ons via:

http://www.het-roer-om.nl

Is er toekomst na vreemdgaan?

Een vraag die mij vaak gesteld wordt is of de relatie nog kans van slagen heeft als een van de partners is vreemdgegaan. Het antwoord op deze vraag is niet eenduidig, maar soms lukt het.

Het belangrijkste probleem bij vreemdgaan is dat er vertrouwen is geschaad. Er is een erecode gebroken door een van de partners en vaak heeft die partner dat nog enige tijd verzwegen of zelfs ontkend tegenover de ander. Dat knaagt aan het fundament van de relatie, aangezien een gezonde relatie wordt gebouwd op wederzijds (blind) vertrouwen in de ander.

Waarom heeft het vreemdgaan plaatsgevonden? Waarom is de erecode gebroken?

Zolang je als partners dicht bij elkaar staat is de behoefte aan ‘buiten de deur eten’ klein en zul je er bovendien alles aan doen om de relatie te behouden zoals die is. Fijn, veilig, geborgen, weten dat er iemand dicht bij je staat die om je geeft. Je zult je ervoor inspannen om de ander niet te kwetsen. Bij verleidingen van buitenaf gaan de alarmbellen af dat er niets mag gebeuren wat jullie uit elkaar kan drijven.

Wanneer de afstand tussen beide partners groter is, is die zorg minder. Er zijn misschien ook wat irritaties over en weer, krenkingen, onuitgesproken gedachten en gevoelens die maken dat het geborgen gevoel bij elkaar afneemt. Verleidingen krijgen dan veel meer kans om te wortelen en de gewetenswroeging is kleiner. Het wordt ook makkelijker om de partner als mede veroorzaker van het eigen bedrog te gaan zien, waardoor de eigen schuldgevoelens afnemen (‘als ik zo weinig begrip van mijn partner krijg en iemand anders toont dat wel, ja logisch dat ik daar dan behoefte aan heb’).

Bij vreemdgaan is er dus bijna altijd sprake van een grotere emotionele afstand tussen de partners, al lijkt dat misschien voor de oppervlakte niet zo. Of zelfs voor de bedrogen partij niet zo.

En dus moeten er twee dingen gebeuren bij het herstellen van een relatie na vreemdgaan: het vertrouwen moet hersteld worden en de afstand tussen de partners moet kleiner worden.

Geschaad vertrouwen kan wel weer herstellen, maar dat heeft tijd en veel positieve ervaringen nodig. De bedrogen partner moet de kans krijgen om te ervaren dat de partner nu wel zijn belofte houdt en niet nog eens een zo sterke kwetsing zal veroorzaken. Tegelijkertijd moet de bedrogen partner ook dat vertrouwen weer geven, wat zeker in het begin erg moeilijk zal zijn. Het voelt heel kwetsbaar, want het is al eens geschaad. Daarbij moet de bedrogen partner het bedrog kunnen vergeven, de pijn kunnen afsluiten. Niet steeds het slachtofferschap weer oprakelen. Ook dat vraagt tijd en inspanning van de bedrogen partij.

De vreemd gegane partner zal onder ogen moeten zien wat hij of zij heeft veroorzaakt en daar verantwoordelijkheid voor moeten nemen. Zolang deze partner het bedrog bagatelliseert of goedpraat, is er geen kans op herstel van de relatie. Indien hij of zij oprecht berouw toont voor het gebeurde, maakt dat het voor de bedrogen partij makkelijker om toch weer opnieuw vertrouwen te geven. Bovendien zal het berouw niet alleen moeten blijken uit woorden, maar ook uit daden. Nieuwe verleidingen worden bijvoorbeeld resoluut afgewezen en uit alles blijkt dat de vreemd gegane partij de misstap wil rechtzetten.

En tegelijkertijd moeten de partners dichter bij elkaar komen dan ze waren voordat het vreemdgaan begon. Ook daar zit een klus, omdat daarvoor bestaande, ingesleten patronen doorbroken moeten worden. Misschien moeten de partners wel leren om met elkaar over diepliggende gevoelens te praten en de belangen van de ander serieus leren nemen. Hoe doe je dat, als je dat nooit eerder hebt gedaan? Ook dat kan heel eng en kwetsbaar voelen. Maar juist in het afbreken van die muur en het jezelf openstellen voor de ander kom je dichter bij elkaar te staan.

In het omarmen van elkaars zwakheden zit de kracht van het team. Als dat door beide partners zo gevoeld, begrepen en uitgevoerd kan worden, ligt er na het vreemdgaan nog een mooie toekomst open.

http://www.het-roer-om.nl