Een vraag die mij vaak gesteld wordt is of de relatie nog kans van slagen heeft als een van de partners is vreemdgegaan. Het antwoord op deze vraag is niet eenduidig, maar soms lukt het.
Het belangrijkste probleem bij vreemdgaan is dat er vertrouwen is geschaad. Er is een erecode gebroken door een van de partners en vaak heeft die partner dat nog enige tijd verzwegen of zelfs ontkend tegenover de ander. Dat knaagt aan het fundament van de relatie, aangezien een gezonde relatie wordt gebouwd op wederzijds (blind) vertrouwen in de ander.
Waarom heeft het vreemdgaan plaatsgevonden? Waarom is de erecode gebroken?
Zolang je als partners dicht bij elkaar staat is de behoefte aan ‘buiten de deur eten’ klein en zul je er bovendien alles aan doen om de relatie te behouden zoals die is. Fijn, veilig, geborgen, weten dat er iemand dicht bij je staat die om je geeft. Je zult je ervoor inspannen om de ander niet te kwetsen. Bij verleidingen van buitenaf gaan de alarmbellen af dat er niets mag gebeuren wat jullie uit elkaar kan drijven.
Wanneer de afstand tussen beide partners groter is, is die zorg minder. Er zijn misschien ook wat irritaties over en weer, krenkingen, onuitgesproken gedachten en gevoelens die maken dat het geborgen gevoel bij elkaar afneemt. Verleidingen krijgen dan veel meer kans om te wortelen en de gewetenswroeging is kleiner. Het wordt ook makkelijker om de partner als mede veroorzaker van het eigen bedrog te gaan zien, waardoor de eigen schuldgevoelens afnemen (‘als ik zo weinig begrip van mijn partner krijg en iemand anders toont dat wel, ja logisch dat ik daar dan behoefte aan heb’).
Bij vreemdgaan is er dus bijna altijd sprake van een grotere emotionele afstand tussen de partners, al lijkt dat misschien voor de oppervlakte niet zo. Of zelfs voor de bedrogen partij niet zo.
En dus moeten er twee dingen gebeuren bij het herstellen van een relatie na vreemdgaan: het vertrouwen moet hersteld worden en de afstand tussen de partners moet kleiner worden.
Geschaad vertrouwen kan wel weer herstellen, maar dat heeft tijd en veel positieve ervaringen nodig. De bedrogen partner moet de kans krijgen om te ervaren dat de partner nu wel zijn belofte houdt en niet nog eens een zo sterke kwetsing zal veroorzaken. Tegelijkertijd moet de bedrogen partner ook dat vertrouwen weer geven, wat zeker in het begin erg moeilijk zal zijn. Het voelt heel kwetsbaar, want het is al eens geschaad. Daarbij moet de bedrogen partner het bedrog kunnen vergeven, de pijn kunnen afsluiten. Niet steeds het slachtofferschap weer oprakelen. Ook dat vraagt tijd en inspanning van de bedrogen partij.
De vreemd gegane partner zal onder ogen moeten zien wat hij of zij heeft veroorzaakt en daar verantwoordelijkheid voor moeten nemen. Zolang deze partner het bedrog bagatelliseert of goedpraat, is er geen kans op herstel van de relatie. Indien hij of zij oprecht berouw toont voor het gebeurde, maakt dat het voor de bedrogen partij makkelijker om toch weer opnieuw vertrouwen te geven. Bovendien zal het berouw niet alleen moeten blijken uit woorden, maar ook uit daden. Nieuwe verleidingen worden bijvoorbeeld resoluut afgewezen en uit alles blijkt dat de vreemd gegane partij de misstap wil rechtzetten.
En tegelijkertijd moeten de partners dichter bij elkaar komen dan ze waren voordat het vreemdgaan begon. Ook daar zit een klus, omdat daarvoor bestaande, ingesleten patronen doorbroken moeten worden. Misschien moeten de partners wel leren om met elkaar over diepliggende gevoelens te praten en de belangen van de ander serieus leren nemen. Hoe doe je dat, als je dat nooit eerder hebt gedaan? Ook dat kan heel eng en kwetsbaar voelen. Maar juist in het afbreken van die muur en het jezelf openstellen voor de ander kom je dichter bij elkaar te staan.
In het omarmen van elkaars zwakheden zit de kracht van het team. Als dat door beide partners zo gevoeld, begrepen en uitgevoerd kan worden, ligt er na het vreemdgaan nog een mooie toekomst open.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten